یک بام و دو هوا

سجاد وجدانیان- هر چقدر به زمان اعلام حکم بقایی نزدیک‌تر می‌شویم، گرد و خاک‌‌ احمدی‌نژاد بیشتر می‌شود. او همچنان طبق همان عادت پیشین که در دوران ریاست‌جمهوری داشت، رفتار می‌کند؛ با اعتماد به نفس حرف می‌زند و برای همه خط و نشان می‌کشد. چیزی که در این میان تعجب همگان را برانگیخته، آزاد ماندن اوست. در مقام مقایسه می‌توان به نفر دوم انتخابات 88 اشاره کرد که الان هشت سال است با همسرش در حصر خانگی به سر می‌برد. البته این دو علاوه بر حصر خانگی، حصر نام هم دارند. شاید در شرایط فعلی تنها کسی که بتواند نام آنها را ببرد و همچنان آزاد بماند، محمود احمدی‌نژاد است. اگر این کارهایی که احمدی‌نژاد می‌کند، دیگران جرات انجام فقط یکی از آنها را داشتند، قطعا سرنوشت بسیار متفاوتی پیدا می‌کردند. بررسی رفتارهای احمدی‌نژاد با رقیب اصلی او در انتخابات 88 نشان می‌دهد که رفتارهای هر دو از نظر راهبردی کاملا اشتباه است ولی با وجود این شباهت، یک تفاوت عمده وجود دارد که باعث شده یکی آزاد بماند و دیگری در حصر بماند. هر دو‌ اینها این فرصت را داشتند که ضمن دنبال کردن اعتراضات‌شان به شیوه‌های قانونی، با استفاده از مانده محبوبیت‌شان برای حضوری قدرتمند در دوره‌های بعدی برنامه‌ریزی کنند. پس از انتخابات سال 88 احمدی‌نژاد آنقدر ضعیف عمل کرد که در پایان دوران ریاست جمهوری‌اش حتی نماینده رهبری هم دیگر به استقبال او نمی‌رفت. مشابه این وضعیت، وعده‌هایی که روحانی به مردم داده، هیچ‌کدام به وقوع نپیوسته است و بدتر از این برای بحران‌هایی هم که اتفاق می‌افتد، پاسخ قانع‌کننده‌ای به مردم نمی‌دهد. این وقایع فرصت بازگشت این دو را به قدرت می‌داد که با وجود این همه تجربه از آن بهره‌ای نبردند. اما این دو در واکنش به این رویدادها رفتار یکسانی نداشتند. نخست وزیر دوران جنگ پس از برنده نشدن در انتخابات، نه تنها نتوانست جوانان پرشوری که سودای ریاست‌جمهوری او را در سر داشتند، مدیریت کند بلکه در آخرین اشتباه خود آنها را دعوت به تجمع خیابانی کرد. مسلم است که این تجمعات هیجانی و احساسی آن هم در حالی که ساز‌و‌کار تجمعات قانونی مشخص نیست، رویکرد مناسبی نبود. سوی مقابل احمدی‌نژاد تا الان هر کاری کرده- مصاحبه، بیانیه و نامه- فردی بوده و به هیچ وجه دعوت به تجمع اعتراضی نکرده است که چه بسا این دلیل آزاد ماندن او باشد هرچند گمانه‌هایی هم وجود دارد که او هنوز حرف‌های اصلی خود را نزده است.